Disa ditë pasi u largua nga Real Madrid, Zinedine Zidane ka vendosur të shkruaj një letër të gjatë në të cilën ai shpjegon të gjitha arsyet që e çuan atë në vendimin për të lënë stolin e Real Madrid. Një mesazh për tifozët e Madridit dhe më gjerë, botuar ekskluzivisht nga gazeta spanjolle AS.
"Të dashur madridistë, për njëzet vjet, nga dita e parë që vura këmbën në qytetin e Madridit dhe vesha fanellën e bardhë, ju më keni treguar dashurinë tuaj. Unë gjithmonë mendoja se kishte diçka të veçantë mes nesh. Unë kisha nderin e madh të isha një lojtar dhe menaxher i klubit më të madh në histori.
Kjo është arsyeja pse unë doja ta shkruaja këtë letër për t'ju përshëndetur dhe për të shpjeguar vendimin tim për t'u larguar nga pankina. Kur në Mars 2019 pranova të kthehesha pas një pauze prej rreth tetë muajsh, unë e bëra sepse presidenti Florentino Pérez më kërkoi, sigurisht, por edhe sepse më kërkuat edhe ju çdo ditë.
Kur u takova në rrugë ndjeva mbështetjen dhe dëshirën për të marrë përsëri frenat e ekipit. Sepse unë ndaj vlerat e madridizmit, ky klub u përket tifozëve të tij, anëtarëve të tij, gjithë botës. Unë u përpoqa t'i përçoja këto vlera në gjithçka që bëra, u përpoqa të isha një shembull.
Kalimi i njëzet viteve te Real ishte gjëja më e mirë e asaj që më ka ndodhur në jetën time dhe e di që i detyrohem ekskluzivisht atij, Florentino Perez, i cili vuri bast për mua në 2001 duke luftuar për të bërë që të vija, pavarësisht mendimit të kundërt të dikujt. E them këtë me zemrën time, unë do t'i jem gjithnjë mirënjohës presidentit për këtë. Përgjithmonë ".
"Tani kam vendosur të largohem dhe dua të shpjegoj arsyet. Po largohem, por nuk hidhem nga barka sepse jam lodhur nga stërvitja. Në maj 2018 u largova sepse, pas dy vitesh e gjysmë, me kaq shumë fitore dhe kaq shumë trofe, ndjeva që ekipi kishte nevojë për një projekt të ri për të qëndruar në krye.
Sot gjërat janë ndryshe. Unë po largohem sepse ndiej që klubi nuk më jep më besimin e duhur, nuk më ofro mbështetjen për të ndërtuar diçka në planin afatmesëm. Unë e njoh futbollin dhe nevojat e një klubi si Reali, e di që kur nuk fiton duhet të largohesh.
Por këtu një gjë shumë e rëndësishme është harruar, dhe kjo është gjithçka që kam ndërtuar çdo ditë, kontributi im në marrëdhëniet me lojtarët, me 150 njerëzit që punojnë afër ekipit. Unë jam një fitues i lindur dhe kam qenë këtu për të sjellë trofe në shtëpi, por përtej kësaj janë njerëzit me jetën dhe emocionet e tyre: Kam ndjenjën se këto gjëra nuk ishin vlerësuar, se rëndësia e ruajtjes së dinamikës që e bëjnë një kompani të madhe nuk është kuptuar. Dhe, në një farë mënyre, edhe unë u qortova".
“Unë dua të respektoj atë që kemi bërë së bashku. Do të më pëlqente që muajt e fundit marrëdhënia ime me klubin dhe presidentin të kishte qenë pak më ndryshe se sa me trajnerët e tjerë. Unë nuk po kërkoja privilegje, padyshim që jo, por pak më shumë kujtesë.
Sot jeta e një trajneri në stolin e një klubi të madh është dy sezone, ose pak më shumë. Për të zgjatur më shumë, marrëdhëniet njerëzore janë thelbësore, ato janë më të rëndësishme se paratë, më të rëndësishme se fama, më të rëndësishme se gjithçka.
Ju duhet të kujdeseni për ta. Kjo është arsyeja pse më lëndoi shumë kur lexova në gazeta pas një disfate se ata do të më kishin vrarë nëse nuk do të fitoja ndeshjen tjetër. Më lëndoi mua dhe të gjithë ekipin sepse këto mesazhe rrjedhën qëllimisht në media krijuan ndërhyrje negative në staf, dyshime dhe keqkuptime.
Për fat të mirë unë isha duke trajnuar disa djem të mrekullueshëm që ishin gati të vdisnin me mua. Kur gjërat u keqësuan ata më shpëtuan me fitore të mëdha. Sepse ata besuan në mua dhe e dinin që unë besoja tek ata”.
