E zhdukur. Nuk ka asnjë emër tjetër për të përcaktuar një skuadër si Leicester, që nuk është kurrë në një ndeshje, vetëm atëherë kur ajo ka mbaruar, e shtangur nga tërbimi garues i një Newcastle në kërkim të pikëve të nevojshme për të përballuar pjesën e fundit të kampionatit me besim të plotë.
Skuadra e drejtuar nga Brendan Rodgers, e kthyer nga barazimi zhgënjyes me Southampton, mashtron me një zotërim të madh të topit, por vuan që në fillim dëshirën e Magpies: nuk është rastësi, në fakt, që arrin mundësia e parë e rëndësishme, në 16’, nga këmbët e Saint-Maximin, me Schmeichel të kujdesshëm për të shmangur më të keqen.
Portieri danez, megjithatë, nuk ishte në gjendje të bënte asgjë disa minuta më vonë, në minutën e 22-të, kur një vendosje e gabuar e mbrojtjes lejoi Joe Willock të fluturonte i vetëm drejt portës dhe të shënonte Ky gol nuk i zgjon Dhelprat, të cilat në vend të kësaj mbeten (është e përshtatshme ta thuash) në varrin e tyre. Të besuarit e Steve Bruce e shfrytëzuan edhe rastin vijues, në minutën e 34-të: këndorja e Ritchie nga e djathta, Paul Dummett dyfishon.
Reagimi i vendasve është minimal, komploti taktik nuk ndryshon as në pjesën e dytë dhe Newcastle shfrytëzon dy kundërsulme të tjera vdekjeprurëse për të mbyllur përfundimisht sfidën në King Power Stadium: është Callum Wilson ai që shënon si të tretin ashtu edhe të katërtin, fillimisht në 65 ', duke i shpëtuar mbulimit të Castagne, dhe më pas në minutën e 74-të, me një kundërsulm efektiv pasi goditi shtyllën me një gjuajtje të parë.
E djathta e Marc Albrighton në minutën e 80-të dhe goditja e Kelechi Iheanacho me të majtën shtatë minuta më vonë vetëm e bëjnë boshllëkun më pak të qartë: përfundon 4-2 për Newcastle, një rezultat që në mënyrë efektive u jep shpëtimin Magpies. Nga ana tjetër, Leicester, jo vetëm që po humbet një mundësi të rëndësishme për t'iu afruar vendit të dytë, por gjithashtu duhet të shikojë mbrapa për të mos humbur, si vitin e kaluar, kualifikimin në Ligës së Kampionëve në frymën e fundit.
