Real Madridi është kampion i Evropës për herë të pesëmbëdhjetë në historinë e tij, i pesti si trajner i Carlo Ancelottit, pasi mundi Borussia Dortmundin 2-0 në finale. Në Wembley, për një orë lojë ishin verdhezinjtë e Terzic që patën mundësitë më të mira, duke goditur shtyllën me Fullkrug dhe duke humbur disa raste me Adeyemi. Pritjet e Courtois e mbajtën Realin në lojë, për të kthyer më pas situatën në favorin e tyre në fund: në minutën e 74-ët Carvajal shfrytëzoi një goditje nga këndi për të zhbllokuar ndeshjen, e cili u mbyll pak më vonë nga Vinicius 83’.
Me Real Madridin në finalen e Ligës së Kampionëve, rezultati është një përfundim i paramenduar. E thonë numrat (15 fitore), historia e konfirmon dhe e njëjta gjë ndodhi sërish në 2024 në Wembley. Çfarë befason, nëse jo, çdo herë është metoda sepse nëse është e vërtetë që nën harkun e stadiumit të Londrës në fund janë gjithmonë ata që e ngrenë trofeun në qiell, për më shumë se një orë lojë ka pasur vetëm një ekipi në fushë dhe jo ai i veshur me të bardha.
Wembley konfirmon veten si një stadium me një shije të hidhur për Borussia Dortmundin, i cili njëmbëdhjetë vjet pas humbjes së minutës së fundit në finale kundër Bayern Munichut, doli edhe një herë me medaljen e argjendtë në qafë dhe shumë duartrokitje, por pa trofe, vetëm shumë e shumë keqardhje për mundësitë e hedhura sidomos në pjesën e parë.
