Igli Tare, në një intervistë të dhënë në mediat gjermane flet për parimet e tij menaxheriale, krahasimin mes Serisë A dhe Bundesligës, dhe pritshmëritë e tij për ndeshjet e Shqipërisë në Kampionatin Evropian.
Verën e kaluar u larguat si drejtor sportiv te Lazio pas 15 vitesh. Si e keni përdorur kohën që atëherë?
“Në fillim ishte thjesht për t'u çlodhur dhe për të kaluar shumë kohë me familjen time. Kjo ishte jashtëzakonisht e rëndësishme pas një kohe të gjatë dhe rraskapitëse te Lazio. Qendra jonë e jetës mbetet Roma, por muajt e fundit kam udhëtuar përsëri shumë dhe kam parë futboll në të gjithë Evropën. Sigurisht në ligat e mëdha, por edhe në Greqi apo Turqi”.
“Së shpejti do të vizitoj Pep Guardiolën te Man City dhe Roberto de Zerbi te Brighton. Jam shumë i emocionuar”.
Në mediat italiane u përfol se jeni ndarë me Lazion për shkak të mosmarrëveshjeve me Claudio Lotito?
“Kjo nuk është e vertetë. Unë e kisha njoftuar kohë më përpara se nuk do ta zgjasja më kontratën time që skadonte sepse kisha nevojë për një pushim. Largimi nga Lacio në nivelin më të lartë, si nënkampion dhe pjesëmarrës i Champions League, ishte jashtëzakonisht i rëndësishëm për mua. Kur fillova, gjërat dukeshin krejtësisht ndryshe, si në aspektin atletik ashtu edhe financiar”.
A mund të krijoni të njëjtin nivel identifikimi përsëri në një klub tjetër si te Lazio, ku e nisët si lojtar në vitin 2005?
“Sigurisht, Lacio do të mbetet gjithmonë e veçantë në jetën time. Por kjo nuk bën dallim se si identifikohem me punën time të përditshme. Më pëlqen futbolli, zhvillimi i lojtarëve, ekipeve dhe klubeve. Nëse projekti është i drejtë, unë jam shumë i motivuar për të punuar kudo”.
Si duhet të duket ky projekt për t'ju tërhequr?
“Një klub duhet të ketë ambicie të larta dhe të dëshirojë të konkurrojë për nivele ndërkombëtare nëse është e mundur. Por është po aq e rëndësishme për mua që t'i arrij këto synime në një mënyrë të qëndrueshme edhe ekonomikisht. Blerja e lojtarëve relativisht lirë dhe më pas shitja e tyre përsëri pas një kohe me çmime dukshëm më të larta ka qenë forca e madhe lëvizëse dhe baza e zhvillimit tonë të vazhdueshëm te Lazio ndër vite. Edhe nëse një menaxher është përgjegjës kryesor për suksesin e profesionistëve, ai duhet të ketë gjithmonë një pamje të qartë për klubin e tij”.
Kjo do të thotë?
“Mendoj se një akademi që funksionon mirë është thelbësore. Gjatë kohës sime te Lazio, gjithsej 49 lojtarë bënë një hap nga radhët e të rinjve në skuadrën profesioniste. Jo të gjithë arritën atje përgjithmonë; disa prej tyre gjithashtu përfunduan në ligën e dytë ose të tretë. Por puna e mirë për të rinjtë në klubin tuaj është një pazar i paçmuar: sportiv, ekonomik dhe kulturor. Kjo edhe në lidhje me trajnimin e trajnerëve”.
Ju mendoni për Simone Inzaghin, i cili ishte trajner nga viti 2016 deri në 2021...
“Ai është një model. Simone kaloi 11 vjet si profesionist te Lazio, më pas punoi si trajner në akademi për shtatë vjet dhe ka mandatin më të gjatë se çdo trajner i Lazios në Serie A deri më sot”.
Igor Tudor së fundmi mori drejtimin e Lacios si pasardhës i Maurizio Sarri. Gatishmërinë e kishte deklaruar më parë edhe Miro Klose, të cilin dikur e sollët si lojtar te Lacio. A mendoni se ai mund të ketë një karrierë të ngjashme si trajner?
“Miro ishte një nga lojtarët më inteligjentë që kam parë ndonjëherë në fushë. Ai me siguri do të jetë në gjendje t'ua përcjellë shumë nga kjo profesionistëve të sotëm. Qoftë si trajner apo në një rol tjetër”.
Ju keni punuar te Lacio pa një departament skautingu. A jeni një menaxher i shkollës së vjetër në këtë drejtim?
“Është e vërtetë që ne nuk kishim një departament skautingu te Lacio. Por unë isha vazhdimisht në lëvizje, gjithçka kaloi përmes kontakteve të mia të shumta në mbarë botën. Rezultatet e kësaj pune ishin të mira, kështu që nuk ndryshuam asgjë. Por e di shumë mirë se bota vazhdon të lëvizë dhe se kërkimi i të dhënave po bëhet gjithnjë e më i rëndësishëm. Nuk do të më shqetësonte fare të mbledh sa më shumë informacione të vlefshme në këtë mënyrë. Ajo që më pas mbetet thelbësore është klasifikimi i saktë i këtij informacioni”.
Të Lazio, ju ishit përgjegjës për të bashkuar skuadrën për sa i përket sportit dhe shefin e klubit Lolito për sa i përket biznesit. Në Gjermani shpesh ka tre ose më shumë njerëz që janë përgjegjës kryesor vetëm për sportin: drejtor menaxhues ose anëtar bordi, drejtor sportiv, planifikues skuadre. Cili model mendoni se është më i mirë?
“Para së gjithash, sigurisht që trajneri kishte fjalën edhe në transferta, siç duhet të jetë kudo. Por në mënyrë të pashmangshme ka dallime, pasi nuk ka pronarë klubesh private në Bundesligë si në Itali. Figura e pavarur e planifikuesit të skuadrës nuk ekziston për shembull në Itali. Në thelb, sa më shumë njerëz në një klub të kenë diçka për të thënë, aq më e ndërlikuar mund të bëhet. Proceset e shkurtra të vendimmarrjes kanë avantazhet e tyre. Por shumë shembuj në Bundesligë tregojnë se si funksionon shumë mirë. Në fund të fundit, nuk është struktura ajo që ka rëndësi, por mënyra se si ajo plotësohet nga personat e përfshirë”.
Felix Magath dikur u ankua se roli i planifikuesit të skuadrës ishte veçanërisht i rëndësishëm në mënyrë që shefat të mund të zhvendosnin më vonë përgjegjësinë për blerjet e tyre të këqija...
“Nuk mund dhe nuk dua ta vlerësoj këtë. Por përgjegjësia është një fjalë kyçe shumë e rëndësishme. Të gjithë në klub duhet të dinë rolin e tyre dhe për këtë arsye përgjegjësinë e tyre dhe më pas as ta tejkalojnë dhe as ta mohojnë atë. Përndryshe, rreziku i shpërthimit të kaosit rritet kur gjërat nuk shkojnë mirë në aspektin sportiv. Në përgjithësi, vëzhgimi im është se shumica e problemeve me të cilat përballen klubet e futbollit nuk lindin nga ndikimet e jashtme, por janë të shkaktuara nga vetja”.
A do të ishte tërheqëse për ju të punoni në Bundesligë?
“Bundesliga është dhe mbetet jashtëzakonisht tërheqëse, me gjithçka që shkon me të. Është lidhja mes tifozëve dhe klubeve që e bën kulturën në Gjermani kaq të veçantë. Atmosfera në stadiume është unike dhe ka një tërheqje të madhe për shumë lojtarë dhe përgjegjësi. Mund të ketë aspekte individuale që tërheqin më shumë në vende ose liga të tjera. Por është e rëndësishme të respektohen karakteristikat kulturore kudo. Dhe mos harroni: organizimi dhe infrastruktura janë një tjetër plus i madh i Bundesligës”.
Ciro Immobile u transferua nga Torino te Dortmund në vitin 2014, por më pas nuk mundi të përballonte Bundesligën. Dikur keni shpjeguar se ishte çështje përshtatjeje me mentalitetin gjerman.
“Ciro erdhi te Dortmund si golashënuesi më i mirë në Serie A. Është e qartë se nuk ishte një çështje sportive, por më tepër një çështje mendore. Është shumë më e lehtë për një lojtar gjerman të përshtatet në Itali sesa për një lojtar italian në Gjermani”.
Pse?
“Nëntë nga dhjetë lojtarë të huaj në Serie A do të thonë: Ishte koha më e mirë e karrierës së tyre. Jeta në Itali është më e relaksuar dhe moti më i mirë bën një ndryshim të madh. Në të njëjtën kohë, futbolli është jashtëzakonisht i rëndësishëm. Kjo vlen edhe në vende të tjera, por në Itali futbolli nderohet si fe”.
Nëse punoni jashtë Serisë A në të ardhmen, a do të transferoni dhe pak nga relaksimi i përmendur?
“Një atmosferë harmonike, familjare brenda një klubi është baza për mua. Kështu jam ndjerë te Lacio dhe mendoj se është universale. Bëhet fjalë për një përzierje të relaksimit, si dhe disiplinës dhe përgjegjësisë që mund t'i jepni shembull dhe sigurisht mësoni. Këtë e zbatoj për të gjithë punonjësit e një klubi, jo vetëm për ata që janë të përfshirë drejtpërdrejt me këtë sport. Te Lacio të gjithë festuam dhe qeshëm shumë bashkë. Por edhe në kohë të vështira kemi qarë bashkë”.
A është e vërtetë që të gjithë punonjësit e klubit duhet t'ju thërrasin me emrin tuaj, jo "Z. Tare" apo edhe me titullin e drejtorit?
“Po. Për mua, të punosh mirë së bashku në një klub bazohet në të qenit në kushte të barabarta, pa humbur respektin për përgjegjësitë përkatëse”.
Kur flisni për futbollin gjerman, termat e zakonshëm si "disiplinë", "organizim" dhe "mentalitet" ende shfaqen. Por a i qëndrojnë vërtet Gjermanisë dhe Kombëtares ende virtytet klasike?
“Shikuar nga jashtë, po. Jam 100 për qind i bindur se Gjermania do të jetë një nga katër skuadrat që do të luftojnë për titull në Kampionatin Evropian. Përveç Spanjës, Francës dhe Italisë. Mentaliteti është thjesht thellë brenda dhe do të mbizotërojë sërish në një turne”.
Sa besim ke te skuadra e vendit tënd tend, Shqipëria, në grupin me Spanjën, Italinë dhe Kroacinë?
“Shqipëria do të jetë një vlerë e shtuar për turneun dhe ndoshta do të fitojë edhe simpatinë më të madhe në Gjermani. Në fushë dhe në tribuna. Tifozët janë tepër entuziastë, fanatikë në kuptimin pozitiv dhe absolutisht paqësor. Fjala huligan nuk ekziston në Shqipëri”.
Çfarë mendoni për diskutimin se gjërat janë bërë shumë të lehta për talentet sot, veçanërisht në qendrat gjermane të performancës?
“Ky nuk është padyshim një problem ekskluzivisht gjerman. Në Itali dhe pothuajse në të gjithë botën është e njëjtë ose e ngjashme. Siç thotë shprehja: Dikur ishte e vështirë të sillje fëmijët në shtëpi në mbrëmje. Sot është e vështirë t'i largosh. Por për këtë nuk kanë faj të rinjtë që rriten në kushte të caktuara. Ne kemi një përgjegjësi për t'u përcjellë atyre atë që është ende e rëndësishme. Përsa i përket futbollit, kjo do të thotë: disiplinë, gatishmëri për të performuar, rezistencë ndaj presionit dhe, e fundit, por jo më pak e rëndësishme, respekt. Gjithashtu bazuar në gjëra në dukje të vogla si mbajtja e materialit stërvitor jashtë fushës ose lënia e rregullt e dhomës së zhveshjes. Ne si trajnerë dhe drejtues klubesh kemi për detyrë ta përcjellim vazhdimisht këtë në jetën e përditshme”.
